“Wat een smal bekkie heb jij gekregen”. Ik had deze oudere dame 11 jaar niet gezien. Grappig hoe dat werkt, zo’n semi-bezorgde opmerking. Meteen schoot ik in de kindpositie. Ik hoorde een verwijt, terwijl dat helemaal niet zo bedoeld was. Eet gezonder, werk minder hard en ga vroeger naar bed.
Voorbij de 50 jaar krijg een man de rekening gepresenteerd van hoe hij daarvoor leefde. Was het allemaal iets te bourgondisch of statisch, dan slaat het lichamelijke verval harder toe. Moest ik me zorgen gaan maken? Ik leef toch redelijk gezond.
Kwabben, rimpels, haaruitval of ademnood zijn maar een deel van het verhaal. Waar het écht om gaat zijn de ogen. Die zeggen veel over innerlijke gezondheid en schoonheid. Op alle mannenbijeenkomsten die ik de afgelopen jaren bijwoonde zag allerlei soorten kerels. Uitgeblust of gewond en hard toe aan de steun van broeders, maar ook mannen die al wat langer meelopen en losser in hun vel zitten.
De krachtigste oefening in de groep is elkaar in de kring aankijken. We verwelkomen altijd iedereen en nemen ook van iedere man afscheid. Ja, het kan zo maar zijn dat in die stilte een oordeel omhoog plopt. Niemand is daarvan vrij. De kunst is om het contact niet af te raffelen. Je zult merken dat het oordeel uitdooft en dat er gewoon een vent zoals jij voor je staat.